Współczesne dzieci żyją pod dużą presją związaną z osiągnięciem sukcesu edukacyjnego. Niemal zewsząd słyszą, jak ważne jest wykształcenie i jak to „nic z nich nie będzie”, jeśli tego wykształcenia nie zdobędą.
Rodzice często poddają się tej presji i dopasowują się do okoliczności i wymagań szkoły, choć intuicyjne wielu z nich czuje, że to nie służy ich dzieciom. Doprowadza to często do sytuacji, że dziecko traci zainteresowanie w nauce lub odmawia chodzenia do szkoły.
Jeśli w obszarze szkoły oraz nauki dochodzi pomiędzy rodzicem a dzieckiem do spięć i konfliktów, jest to znak, że potrzebna jest szczera rozmowa. Powodem braku zainteresowania w nauce czasem mogą być problemy psychiczne- stres, lęk, przygnębienie, które nie pozwalają się efektywnie uczyć.
Innym razem może chodzić o problemy w kontaktach z rówieśnikami, które na tyle przytłaczają, że nastolatek nie ma już przestrzeni na naukę. Dlatego ważna jest rozmowa, aby móc zdiagnozować przyczynę braku zainteresowania nauką u nastolatka.
Rodzice nie powinni również zapominać, że okres nastoletni stawia przed młodą osobą ważne wyzwania rozwojowe, takie jak: budowanie więzi rówieśniczych, kształtowanie własnej tożsamości, rozwijanie pasji i zainteresowań, budowanie pierwszych związków, myślenie o ideałach i wartościach i wybór przyszłej drogi zawodowej.
To są niezwykle ważne obszary rozwoju społeczno–emocjonalnego nastolatka, których nie można pomijać.
Natomiast odpowiedź na pytanie „dlaczego dziecko nie chce chodzić do szkoły?” nie jest łatwa do znalezienia. Niechęć nie jest zwykłym efektem nieprzygotowania do klasówki, zmęczeniem czy konfliktem z kolegą z klasy. Niechęć, która stała się problemem trwa dłużej i niesie za sobą niepokojące zmiany w zachowaniu, a taka powinna być potraktowana poważnie, włączając rodziców w poszukiwanie odpowiedzi.
Wśród powodów dla których dziecko nie chce chodzić do szkoły możemy wyróżnić tęsknotę za rodzicami, problemy z nawiązaniem relacji z rówieśnikami, odseparowanie od grupy rówieśniczej ze względu np. na odmienny wygląd, prześladowanie, niechęć do nauczyciela, strach przed karą za złe zachowanie, dążenie do bycia najlepszym, co może przynieść rozczarowanie, kłopoty z koncentracją uwagi, nadmierna ruchliwość, kłopoty ze wzrokiem/słuchem, brak zrozumienia materiału, tematów, zaległości w nauce lub niepowodzenia na sprawdzianach.
Czasem rodzice wizytę u psychologa traktują jako ostateczność, a to przecież forma uzyskania profesjonalnego wsparcia, może i pomocy. Specjalista nie tylko przeprowadzi wywiad z dzieckiem, ale również z punktu obserwatora, obiektywnego spojrzenia, popatrzy na sytuację dziecka i rodziny.
Jeżeli potrzebujesz wsparcia dla siebie i swojego dziecka w którymkolwiek z przypadków- zgłoś się do nas!
Zadzwoń +48 608 669 003